Tam nad Wisły doliną, siedziała dziewczyna,/bis
była piękna jak różowy kwiat.
Kwiaty i róże zbierała co dzień,/bis
Wiła wianki i rzucała je do falującej wody,
wiła wianki i rzucała je do wody./bis
A gdy ona nad Wisłą swe wianki wiła,/bis
przyszedł do niej harcerzyk młody.
Miła, ach miła, chodź ze mną w świat!/bis
I udała się z tym wiernym harcerzem we świat,
i udała się z tym wiernym we świat./bis[1]
1. |
Wójcicki Antoni, Cieślak Antoni, Polskie pieśni i piosenki: śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwo Polonia, 1989, s. 178. |