Ten, co maluczkich zwykł czynić wielkimi...

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Ten, co maluczkich zwykł czynić wielkimi,

Władca Najwyższy nad światy wszystkimi

Bóg z nizin ziemskich wzniósł Ciebie, Wincenty,

W poczet Swój święty.

Rodzi Cię na świat lepianka wieśniacza,

Lecz te ciemności blask rychło otacza;

Nędza Cię karmiąc, hoduje dla siebie

Pomoc w potrzebie.

Byś umiał prędko nieść ulgę w niedoli,

Wprzód cierpisz twarde przygody niewoli;

Lecz pana Twego gdy prawda zdobywa,

Pęta Ci zrywa.

Odtąd Twe czyny szeroko rozbrzmiały,

Kościół Twą pracą odradza się cały:

Świętość w kapłanach, a martwa u ludzi

Wiara się budzi.

Chory, sierota, lud wszystek ubogi

Ojcem Cię zowie, bo każdy Ci drogi;

Gdy ciału mnogie pomoce gotujesz,

Dusze ratujesz.

Na rozkaz królów do rady ich wchodzisz,

W sprawach Kościoła mądrością przewodzisz;

Mniejszać o zaszczyt: dla kraju i ludu

Nie szczędzisz trudu.

Chwała bądź Ojcu, co biednych ratuje,

Chwała Synowi, co zdrowie daruje,

Chwała Duchowi, co błogo nam świeci,

Miłość w nas nieci.[1]

Bibliografia