Jest utytłan i niedopran

Dramatyczny mezzosopran

Estetycznie zaniedbany

Że po prostu tylko łkać

Chór mie-, chór mie-

Chór mie-, chór mieszany

Chór mieszany jego mać!

Siódmy rok w tym samym palcie

Odziedziczył je po alcie

Próby ma na cztery zmiany

I nie może w nocy spać

Chór mie-, chór mie-

Chór mie-, chór mieszany

Chór mieszany jego mać!

Ma w bufecie długi spore

Bo w pokera gra z tenorem

Tenor to jest chóru postrach

Tylko w karty chciałby grać

Chór mie-, chór mie-

Chór mie-, chór mieszany

Cosa nostra jego mać!

Nikt już nie pamięta, czy to

Mezzosopran czy baryton

Twarz Moniuszki zdjął ze ściany

I tenora zaczął lać

Chór mie-, chór mie-

Chór mie-, chór mieszany

Chór mieszany jego mać!

Alt wyjmuje kontrafagot

I tym grubszym końcem dźga go

Tenor pokazuje rany

Błaga, żeby go nie dźgać

Chór mie-, chór mie-

Chór mie-, chór mieszany

Chór mieszany jego mać!

Trwa samosąd nad tenorem

Do wieczora, bo wieczorem

Milczą waśnie, gaśnie gniew

I się niesie śpiew...

Ach, muzyka to cudo

Cieszy, poi, wzruszy

Nie da nas owładnąć nudą

Ona rajem duszy!

To uczucia maluje

To w nas zapał budzi

Ona uszlachetnia ludzi

Z nią rozkoszy czas!

Jeśli brawa będą marne

Bas-baryton weźmie klarnet

A tenory i soprany

Z obojami będą stać

Rzadkiej doświadczycie chłosty:

Flet poprzeczny i flet prosty

Albo taki flet piccolo –

Niepozorne, ale bolą

Wartkie łez popłyną strużki

Bo się zdejmie twarz Moniuszki

Zatem, widzu ukochany

Już się możesz zacząć bać

Chór mie-, chór mie-

Chór mie-, chór mieszany

Chór mieszany twoja mać!^[1]