Twoja cześć chwała, nasz wieczny Panie,
Na wieczne czasy niech nie ustanie.
Tobie dziś dajem z wojskiem tych ludzi
Pokłon i pienie, my Twoi słudzy,
Dziękując wielce Twej wielmożności
Za ten dar zacny Twej wszechmocności,
Żeś się darował nam, nic niegodnym.
W tym Sakramencie nam tu przytomnym
Raczyłeś zostać w takiej osobie
Dla nas grzeszników nie folgując Sobie.
Ciało Twe święte, co krzyżowali,
I Krew najświętsza, którą przelali.
Przyszedłszy na świat, Pan wiecznej chwały
Użyłeś wiele nędzy niemałej.
Dałeś się potem z wielkiej miłości,
Na srogie męki bez Twej litości.
Wstępując potem do chwały wiecznej
Zostawiłeś nam ten to dar zacny.
Na co my patrzym w tym Sakramencie,
Z pociechą wielką serce nam rośnie.
Tobie my, Boże, teraz śpiewamy,
Przed Twą światłością nisko padamy.[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 170, 171. |