Zgłoszenie do artykułu: Viola

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Zobaczyłem Ją w supermarkecie

Na stoisku z rybami.

W koszu miałem pomidorowy przecier

I salami!

Śledziłem każdy jej gest,

Delikatność z każdą rybeńką.

Tak dotykała je,

Że prawie serduszko mi pękło!

Viola! Viola!

Co zimna ryba jest!

Viola! Viola!

Ty filetujesz me serce!

Viola! Viola!

Tak marzę o Tobie,

Gdy otwieram

Ze szprotkami puszkę!

Już kocham rybne paluszki,

Gdy ważysz je właśnie Ty.

To dla Ciebie śpiewał Scooter:

„How much is the fish?”

Dla Ciebie zatrzymam oś czasu,

Tak szybko ucieka nam!

Przekopię poligon, ćwierć lasu,

By z łusek naszyjnik Ci dać!

Viola! Viola!

Co zimna ryba jest!

Viola! Viola!

Ty filetujesz me serce!

Viola! Viola!

Tak marzę o Tobie,

Gdy otwieram

Ze szprotkami puszkę!

Już „Szczęki” znam na pamięć,

Wiem już, gdzie Nemo jest.

Zaprenumerowałem

Wędkarskich poradników sześć!

Zauważ mnie w końcu, Viola!

Daj znak, że kochasz mnie!

Ile ryb jeszcze mam kupić?

Już dla Ciebie znów mrożę tonę!

Viola! Viola!

Co zimna ryba jest!

Viola! Viola!

Ty filetujesz me serce!

Viola! Viola!

Tak marzę o Tobie,

Gdy otwieram, otwieram

Ze szprotkami puszkę!

Poszedłem do marketu,

Aby znowu ujrzeć Cię, lecz

Ciebie tam nie było.

Gdzie jesteś?

Ou-ou. Gdzie?

Wtem głos Twój piękny zabrzmiał

I pękł zmartwienia lód.

Lecz, co to?

Kto mi to zrobił?

Przenieśli Violkę na dróóóóóóóóóóóóóóóóóó...

Na drób!

Viola... Viola...[1]

Bibliografia

1. 

Kabaret Smile
Archiwum zespołu.

2. 

Kozłowska, Agnieszka