Tęskno, bracia, rzucić niwy,
Gdzie nam płynął wiek szczęśliwy,
Gdzie rodzina
Nas wspomina,
Drogi każdy kwiat.
Tęskniej jeszcze na tej ziemi
Rzucać swoich nie ze swymi,
Iść na wieki
W kraj daleki,
Czekać lepszych lat.
Czekać myślą, duszą wrzącą,
Aż i stamtąd nas odtrącą,
Lub z dzikimi
W spiekłej ziemi
Każą toczyć bój.
A tym gościom, co obficie
Dla nich dali krew i życie,
Miast nagrody,
Bez swej szkody.
Łez wyleją zdrój.
Gdzie my pójdziem, dla nas wszędzie
Droga cierniem słać się będzie;
Wichry, chmury
Rykną z góry
Nutę naszych dum.
Lecz gdy chmury się otworzą,
Błysną dla nas jasną zorzą –
Z ich pościeli
Piorun strzeli,
1. |
Świerzyński Michał, Pieśni narodowe z muzyką: w setną rocznicę trzeciego rozbioru Polski wydane. Z. 2, Słowa, Kraków, Księgarnia K. Wojnara i Spółki, 1900, s. 42. |
2. |
Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 29. |