Witaj Kostko Stanisławie,
Młodzieniaszku święty w niebie,
Śpiewam pieśń tę ku Twej sławie,
Bo serdecznie kocham Ciebie.
/Tyś w Aniołów jasnem gronie
Dla przedziwnej niewinności
Przy Maryi stoisz tronie
Nucąc dnia Niej pieśń miłości./bis
Nieskalane serce, czyste,
Toć i lica promieniste,
O, bo duch Twój płonie cały
Dla Jezusa świętej chwały.
/Dla skromności i pokory,
Dla świętości Twej nadobny,
Zostawiłeś cnoty wzory,
Śnieżnej lilii Tyś podobny./bis
Złóż Twe dłonie i proś Boga;
Powiedz, że tu ciężka droga.
Dla Twej prośby i wstawienia,
Bóg udzieli przebaczenia!
/Bożej Matce powiedz w niebie,
Że jesteśmy tu w potrzebie,
Że tu żalów, łez kraina,
Niech nas wspiera Jej przyczyna./bis
A w ostatniej życia chwili
Spraw, abyśmy zasłużyli
Tak umierać, jak Ty, święcie,
W Matki Bożej „Wniebowzięcie”.
/O Ty, polski nasz Patronie,
Maryę proś Niepokalaną:
Niech od złego nam osłoni
Polską młodzież ukochaną./bis
Wielki święty Stanisławie,
Boskiej błagaj tam Dzieciny,
Niech się i tej wiedzie sprawie,
Niechaj się nawrócą Chiny.
/Dziecię Boże sprawi przecie
Dla świętego Stanisława,
Że pogańskie zbawi dzieci,
Że zwycięży nasza sprawa./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 304, 305. |
2. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.
