Z Ojczyzny my poszli od matek i dziew,
Przez góry rąbali my wrota,
Otuchą nas poił, jak z polski cud, wiew –
Żegota(1), pułkownik Żegota!
Gdy Polski chcą wydrzeć Moskale nam próg,
Gdy wroga napiera hołota,
Na wrogów wnet spada i niszczy jak Bóg –
Żegota, pułkownik Żegota!
Do wolnej Ojczyzny, do świętych Jej bram,
Od zdrady już wolni i błota,
Prowadzi nas zawsze, prowadzi nas sam
Żegota, pułkownik Żegota!
(1) Marian Januszajtis „Żegota” (1889–1973) – gen. dyw. WP, przywódca Zarzewia, komendant Armii Polskiej, od sierpnia 1914 r. w Legionach, dowódca batalionu, a następnie 2 pp (od października 1914 do 15 września 1916), w okresie od września 1916 do marca 1917 r. dowódca I Brygady, szef sztabu Inspektoratu Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej, od listopada 1918 r. w WP, współorganizator zamachu skierowanego przeciw Józefowi Piłsudskiemu (4–5 stycznia 1919).
1. |
Roliński Adam, A gdy na wojenkę szli Ojczyźnie służyć...: pieśni i piosenki żołnierskie z lat 1914–1918: antologia, wyd. 2, Kraków, Księgarnia Akademicka, 1996, s. 337, 466, 467. |
2. |
Dziennik_Narodowy_1916_53, s. 1, 2. |
3. |
Barański, Franciszek, Jak to na wojence ładnie: pieśni żołnierskie i legionowe 1914–1919, Lwów, Księgarnia Polska, 1920, s. 105. |