Z grobów wawelskich hetmany wstają,
Budzi ich srebrny Zygmunta głos,
Powstań narodzie, z mocą wołają,
Zadaj wrogowi śmiertelny cios!
Króle, Biskupi z martwych powstają,
Krzyże w ich dłoni i ostry miecz,
Idź w bój narodzie, – z grobów wołają
walcz za Ojczyznę, za wiarę siecz.
Idźcie rycerze w bój święty krwawy.
Niech czoła ugnie przed wami wróg
Dążcie niezłomni tam – do Warszawy.
Niech błogosławi wam wielki Bóg!
Dziś biały orzeł przed wami leci,
Idźcie w promiennej przyszłości blask
Niech wam żar męstwa w sercach zaświeci,
Wywalczcie Polsce wolności brzask!...
Z ziem nadwiślańskich wstają rycerze,
Legionistów brzmi wszędzie śpiew,
Życie Ojczyźnie złóżmy w ofierze,
Za wiarę przodków przelejmy krew!
Powstała stara Piastów stolica,
By narodowe sztandary wznieść –
Drga życiem nowem nasza ziemica,
By nodnieść Polski sławę i cześć!...[1]
1. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. III, nr 75, s. 90, 91. |