Zawitał dla nas majowy poranek...

Zgłoszenie do artykułu: Zawitał dla nas majowy poranek...

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Zawitał dla nas majowy poranek,

Ziemia i niebo błogo się śmieje.

Podajcie kwiaty, aby uwić wianek,

Bo wianek taki, który nie więdnieje.

Na żyznej ziemi kwiat pełny urośnie,

Na twardej skale tylko głóg kolący;

A my na wianek zbierajmy przy wiośnie

Nie ostre głogi, ale kwiat woniący.

Na nas Marya w radości spogląda

Jak ta gwiazda co na niebie świeci!

Przyjmie ten wieniec, innego zażąda

Wianka serc naszych: jako serc Swych dzieci!

Bo kwiaty ziemi, o, jak krótko trwają!

Jak gwiazdy gasną, tak kwiaty więdnieją,

A wiatry uschłym badylkiem igrają.

/I zżółkłe listki po świecie rozwieją,

Złóżmy na wieniec wszystkie serca cnoty,

Które wykwitły w sile Jej opieki,

Dajmy kwiat szczęścia, dajmy kwiat tęsknoty,

A taki wieniec nie uschnie na wieki./bis[1]

Bibliografia