Zielona łączka, piękny kwiat,
Wędruj dziewczyno, wędruj jedyna
ze mną w świat,
dziewczyno, ze mną w świat.
Jakże mam z tobą wędrować,
w świat wędrować, wędrować,
będą się ludzie dziwować,
chłopczyno, dziwować.
A niech się, chcąli dziwują,
dziwują, dziwują,
Oboje młodzi wędrują,
młodzi wędrują, wędrują.[1]
1. |
Czerniawski Tadeusz, Melodie swojskie. Zeszyt 4, Warszawa, Gebethner i Wolff, 1923, s. 2, 3. |
2. |
A u naszej wdowiny |