Żołnierze w Betlejem

Zgłoszenie do artykułu: Żołnierze w Betlejem

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Smutno było, smutno Świętej Panience,

Gdy maluśki Jezus płakał w stajence

I srebrnemi łzami matce się żalił,

Gdy anieli Mu lulajki śpiewali.

Rzecze Józef: „Przy tej świętej niedzieli

jakoś nam śpiewają anieli.

Zwołam wojsko, dwie drużyny, niewiele,

Żeby było Jezuskowi weselej”.

Przybieżeli do Betlejem żołnierze,

Co tam który miał – to przyniósł w ofierze:

Koc, suchary, a w manierce łyk kawy,

A trębacze dali sygnał zabawy.

Jak zaczęli na organkach wygrywać,

Wytupywać obertasy i śpiewać,

Tyle było śmiechu, wrzawy i tłoku,

Że aż ścisnął chór anielski w obłoku.

Rozdygała się z wesela stajenka,

Uśmiechnęła się Niebieska Panienka

Do żołnierzy, najmilej szych swych gości,

A pan Jezus klaska w rączki z radości.

Święty Jezus podał wino na tacy,

Wychylili strzemiennego wojacy,

A odchodząc meldowali w pokorze:

„Pobłogosław wojsko polskie, o Boże!”[1]

Bibliografia