Ballada podwórzowa o Franku krwawym

Zgłoszenie do artykułu: Ballada podwórzowa o Franku krwawym

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Ballada podwórzowa o Franku krwawym

Ballada podwórzowa o krwawem Franku

Autor słów:

Jaś[1]

Melodia:

utworu Zmarł na Pawiaku

utworu Cyganka

Informacje

Nieznany autor podpisał balladę o generalnym gubernatorze Franku pseudonimem „Jaś”. Utwór wydrukowano w podziemnym czasopiśmie „Demokrata” 28 sierpnia 1943 roku[1].

Tak zwany Generalny Gubernator Hans Frank, skazany później przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze i powieszony 16 X 1946 r., wcześniej, bo już w czasie swej działalności, doczekał się surowego osądu i przepowiedni kary za swoje zbrodnie – w wielu balladach i piosenkach warszawskich. W tej piosence widać przedziwne, właściwe Polakom w niebezpieczeństwie, poczucie humoru. Tekst napisany gwarą warszawską, zdradza swój rodowód, choć wojenne piosenki pisywali całkiem wykształceni i mówiący językiem literackim autorzy[3].

Bibliografia