Polski zespół założony w 1999 r. w Płocku, wykonuje muzykę crossoverową i rock alternatywny^[1]. Założycielami byli obsługujący sampler Mariusz Denst, wokalista, gitarzysta i autor tekstów Hubert Dobaczewski, perkusista Michał Jastrzębski, gitarzysta Michał Warzycki i klawiszowiec Filip Różański. Pierwowzorem była grupa Koli, która nie zdobyła popularności, choć prezentowała popularny wówczas hip-hop.

Lao Che stworzyło swój własny styl, w którym spotkały się rock, folk, a nawet piosenka aktorska i elementy słuchowiska. Pierwsze trzy płyty przybrały formułę concept albumów, czyli płyt podporządkowanych jednemu tematowi. Pierwszy album zespołu nosił tutuł „Gusła” opisujący polskie średniowiecze. Na płycie w tekstach wykorzystano neologizmy z języka wschodnich Słowian. W nagraniach wziął udział nowy członek zespołu, basista Rafał „Żubr” Borycki, a po sesji Warzyckiego zastąpił Jakub „Krojc” Pokorski. Rok później skład zespołu został poszerzony o perkusistę Macieja Dzierżanowskiego.

Kolejną płytą La Che było „Powstanie Warszawskie”. Zgodnie z tytułem, tematem wiodącym był wielki zryw warszawiaków z 1944 r. Lao Che przekazało historię w sposób ambitny, ale jednocześnie daleki od banału, nowoczesny i niestereotypowy, umiejętnie przenosząc ducha tamtych czasów do swoich nagrań. Pomogło im w tym nie tylko wykorzystanie mikrofonów z epoki, ale również wsamplowane fragmenty przemówień (np. gen. Władysława Sikorskiego) czy wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Zbigniewa Jasińskiego. Nagrania wzbogaciły cytaty z piosenek rockowych, m.in. Siekiery, Izraela czy KSU. Płyta okazała się przełomową w historii Lao Che – wprowadziła zespół do czołówki polskiego rocka. Jej wyjątkowość zauważyli zarówno dziennikarze, jak i słuchacze.

„Powstanie Warszawskie” zdobyło nominację do Fryderyków w kategorii „muzyka alternatywna”. Zostało też docenione przez dyrektorów Muzeum Powstania Warszawskiego, dzięki czumu Lao Che wystąpiło tam w 2006 r. dwukrotnie: najpierw podczas Nocy Muzeów, a potem w czasie uroczystości związanych z 61. rocznicą wybuchu Powstania. Drugi z koncertów ukazał się potem na DVD „Koncert. Powstanie Warszawskie” Natomiast w 2010 Rada Miasta Warszawa wręczyła muzykom nagrodę dla wybitnych warszawiaków działających na rzecz rozwoju stolicy. Przez kolejne dwa lata zespół objechał najważniejsze polskie festiwale, oprócz koncertów na Przystanku Woodstock wystąpił też na Off Festival w Mysłowicach, wrocławskich festiwalach Przegląd Piosenki Aktorskiej i Last Minute Summer, a w kwietniu 2007 r. pojechał w tournée z Armią. 27 lipca 2013 r. w Parku Wolności muzycy przypomnieli utwory z płyty „Powstanie Warszawskie”.

Wysoką pozycję i świetną formę artystyczną potwierdził kolejny album „Gospel”, wydany w początkach 2008 r. Podporządkowany został opowieściom o relacjach między człowiekiem a Bogiem. Teksty były pełne ciekawych skojarzeń słownych, a największym powodzeniem cieszyła się piosenka „Hydropiekłowstąpienie”, która trafiła na szczyt Listy Przebojów Trójki. Muzyka została wzbogacona o elementy jazzu, samby, a nawet muzyki żydowskiej. To najpopularniejsza płyta Lao Che - odniosła sukces zarówno komercyjny (dzięki sprzedaży przekraczającej trzydzieści tysięcy egzemplarzy otrzymała status platynowej płyty), jak i artystyczny (nagrody: Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego, radiowej Trójki im. Mateusza Święcickiego, grupa roku w serwisie internetowym infomuzyka.pl). Wysoką pozycję w polskim rocku potwierdził udział w największych festiwalach: Przystanek Woodstock, Heineken Open'er w Gdyni, Off, Jarocin, Eko Union Of Rock w Węgorzewie, Muzyka Z Oblężonego Miasta w Lubinie.

Pierwszym wydawnictwem w historii Lao Che bez idei przewodniej okazała się płyta „Prąd stały / prąd zmienny”, inspirowana brzmieniami z lat 80. Największym powodzeniem cieszyły się piosenki „Czas” i „Życie jest jak tramwaj”. Do drugiej z nich powstał teledysk nagrodzony w 2010 r. na Yach Film Festival za najlepszą animację. „Prąd stały / prąd zmienny” nie cieszył się jednak aż tak wielkim powodzeniem, jak dwie wcześniejsze płyty. W marcu 2011 zespół pojechał na koncerty na Wyspy Brytyjskie, a w lecie uczestniczył w trasie Męskie Granie m.in. z Voo Voo z , Lechem Janerką i Leszkiem Możdżerem.

Po płycie „Prąd stały / prąd zmienny” zespół zainspirowany klasycznymi albumami z muzyką filmową postanowił przygotować płytę, która dzięki swojej różnorodności i koncepcji stanowiłaby autorski „Soundtrack”. Producentem odpowiedzialnym za brzmienie nowego materiału jest Eddie Stevens, brytyjski muzyk i producent związany z takimi artystami jak Moloko, Zero 7 czy Roisin Murphy. Owocem ich pracy okazał się niezwykle różnorodny album, na którym mieszają się rock, funk, elektronika i hip hop, dopełniane przez liryczne kompozycje oraz improwizacje.

27 października 2013 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej odbył się koncert Lao Che, zarejestrowany i następnie wydany na dziesiątej płycie z serii „Koncerty w Trójce”. Na albumie, będącym zarazem pierwszym CD koncertowy zespołu, można usłyszeć kompozycje wcześniej niepublikowane, a także utwory w zupełnie nowych aranżacjach.

W 2015 r. ukazała się kolejna płyta Lao Che zatytułowana „Dzieciom”. Produkcją płyty zajął się Piotr Waglewski, zaś w nagraniach gościnnie udział wzięli Adam Milwiw-Baron i Karol Gola z grupy Pink Freud oraz Miłosz Pękala. „Dzieciom” zdobyło Fryderyka 2016 w kategorii Album roku rock. Osiągnięcie to powtórzyła ostatnia płyta Lao Che, „Wiedza o społeczeństwie” (Album roku rock 2019). Na tej płycie zespół sięga do brzmień mogących kojarzyć się z muzyką rozrywkową lat osiemdziesiątych, jednak podanych w charakterystyczny dla twórczości zespołu przetworzony sposób, nawiązujący do wielu gatunków muzycznych.

W listopadzie 2019 r. zespół ogłosił za pośrednictwem mediów społecznościowych, że zawiesza swoją działalność oraz że w pierwszej połowie 2020 r. odbędzie się pożegnalna trasa koncertowa „No to Che!”^[1].