Nazwisko: |
Macherski, Włodzimierz |
Data urodzenia: |
13 lipca 1892 |
Miejsce urodzenia: |
Częstochowa |
Data śmierci: |
23 listopada 1964 |
Miejsce śmierci: |
Kraków |
Piosenkarz. Aktorstwa uczył się u Władysława Glogera; debiutował po maturze w 1913 r. W latach 1916–1920 grał w Teatrze Letnim w Warszawie. W następnym sezonie występował w „Qui pro Quo”, potem w teatrze „Nietoperz”. W okresie 1922–1924 był aktorem Teatru Polskiego i Teatru Małego. Ponownie wrócił na deski teatrów rewiowych – „Qui pro Quo” (1924–1925), „Perskiego Oka” (1925–1927), „Karuzeli” (1927–1928), „Nowości” (1928–1929), „Orfeum” (1930 r.). W latach 1930–1931 grał w teatrze „Wesoły Wieczór”. Później występował jeszcze w „Kameleonie” i teatrze „Hollywood”. Od września 1932 r. do 1935 r. należał do zespołu Teatru Miejskiego w Łodzi. W sezonie 1935/1936 przyjęto go do zespołu teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie występował z przerwą wojenną aż do śmierci.
Upamiętnił się kreacjami m.in. Tartuffe’a w Świętoszku Moliera, Ojca w Wyzwoleniu Wyspiańskiego. Wystąpił w kilku filmach niemych, np. w O czym się nie mówi i w Uśmiechu losu (1924 i 1927 r.) oraz dźwiękowcu Dziesięciu z Pawiaka (1931 r.). Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych dokonał nagrań płytowych w „Syrenie Record”, najczęściej w duetach z gwiazdami kabaretów: Zulą Pogorzelską, Julą Kraszewską, Leną Żelichowską[1].
