Opowieść dziadkowa o zdarzeniach lubelskich

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Opowieść dziadkowa o zdarzeniach lubelskich

Opowieść dziadkowa o wydarzeniach lubelskich

Autor słów:

nieznany

Melodia:

utworu Kolęda dziadowska

Data powstania:

1942
Utwór powstał na przełomie 1942 i 1943 r.

Miejsce powstania:

Warszawa

Informacje

Bezimienny autor wydrukował ją w lutym 1943 r. w konspiracyjnym zeszycie piosenek ulicznych Posłuchajcie ludzie. Melodię zapożyczył z popularnej przed wojną w środowiskach robotniczych Kolędy dziadowskiej. Kolęda-ballada utrzymana była w formie opowieści o wydarzeniach związanych z Zamojszczyzną. Jak wiadomo 28 X 1942 r. hitlerowcy przystąpili do urzeczywistnienia planu Centrali Przesiedleńczej dla Generalnej Guberni, który przewidywał wysiedlenie ludności polskiej z 297 zamojskich wsi. W miejscowościach tych miało się osiedlić około 3 tysiące rodzin niemieckich kolonistów pochodzących z Besarabii, Chorwacji, Słowenii, Ukrainy i krajów nadbałtyckich. Biorące udział w akcji jednostki Wehrmachtu, SS, żandarmerii i Luftwaffe pacyfikowały przy tej okazji wsie, których ludność współdziałała z polską i radziecką partyzantką. Rozstrzelano dziesiątki kobiet, mężczyzn i dzieci. Setki osób skierowano do obozów zagłady. Masowo marły z głodu i mrozu dzieci, które wywożono do Rzeszy w zaplombowanych, nie opalonych wagonach towarowych. Przeciw tej bestialskiej akcji wystąpiły zbrojnie oddziały BCh, GL, AK i partyzanci radzieccy. Rozpoczęła się tzw. „wojna ludowa” w obronie Zamojszczyzny[1].

Bibliografia