Nazwisko: |
Pol, Wincenty |
Data urodzenia: |
1807 |
Data śmierci: |
1872 |
Był poetą i wybitnym uczonym (geograf). Należał do grupy najbardziej zasłużonych twórców polskiej pieśni żołnierskiej[1].
Uczestniczył w walkach powstania listopadowego pod wodzą generała Dezyderego Chłapowskiego (1788–1879) jako podchorąży 10 pułku ułanów litewskich, dosłużywszy się stopnia porucznika. W 1832 r. przebywał w Lipsku i Dreźnie jako wysłannik generała Józefa Bema (1794–1850) do spraw wychodźców polskich. W 1846 r. nie przyjął proponowanego mu dowództwa w powstaniu w Jasielskiem. Najbardziej znane utwory w dorobku Pola to Pieśni Janusza (wyd. 1835 r.), Pieśni o ziemi naszej (wyd. 1843 r.), Kilka kart z krwawego rocznika (Lipsk 1863 r.), poemat Wit Stwosz (1857 r.)[2].