Nazwisko: |
Stadler, Alfred |
Data urodzenia: |
1889 |
Miejsce urodzenia: |
Stanisławów |
Data śmierci: |
2 lutego 1944 |
Miejsce śmierci: |
Lwów |
Polski dyrygent i kompozytor[1].
Ukończył Akademię Lwowską i Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego, gdzie uczył się gry na skrzypcach (u M. Wolfstahla) i kompozycji (u M. Sołtysa). Od 1912 r. dyrygował chórem „Hejnał” i amatorską orkiestrą symfoniczną we Lwowie. Okres I wojny światowej spędził w Rosji. Był dyrygentem w operze w Moskwie. Po powrocie do kraju, wiosną 1919 r. prowadził orkiestrę w zespole T. Wołowskiego w Kielcach. W 1919-26 był dyrygentem opery w Teatrze Wielkim i operetki w Teatrze Nowości we Lwowie. Latem 1924 r. z tymi zespołami występował w Krakowie. W latach 1926–1932 mieszkał w Stanisławowie. Był tam dyrektorem Towarzystwa Muzycznego im. Moniuszki, kierował jego konserwatorium, chórami i orkiestrą, wznowił działalność amatorskiej sceny operowej. W latach 1932–1937 pracował we Lwowie jako dyrygent chórów. Od 1937 r. był ponownie w Stanisławowie, zajmował swoje poprzednie stanowiska, kierował także Towarzystwem Muzycznym im. Chopina. Skomponował operę Warszawianka do libretta wg S. Wyspiańskiego (1929); większą wartość miały jego kompozycje chóralne. Zginął rozstrzelany przez Niemców we Lwowie[2].
1. |
|
2. |
https://encyklopediateatru.pl/osoby/69972/alfred-stadler |
