Saksofonista i klarnecista, wszechstronny muzyk sesyjny i lider kwartetu, pedagog. Na profesjonalnej scenie jazzowej zadebiutował w 1981 r., wiążąc się na czternaście lat (do 1994 r.) z zespołem Beale Street Band. To z nim odniósł największe swoje sukcesy, m.in. nagrał dwie płyty i wiele koncertował, grając głównie w Niemczech, a także w Belgii, Czechach, Francji, Holandii i Szwecji. Wystąpił na wielu festiwalach, jak: warszawskie Jazz Jamboree, Krakowskie Zaduszki Jazzowe, wrocławski Jazz nad Odrą czy Festiwal Dixielandowy w Dreźnie. Został laureatem „Złotej Tarki” – zarówno indywidualnie, jak i z Beale Street Band.

Nieprzerwanie od 1983 r. jest członkiem Krakowskiego Kwartetu Swingowego (Swing Orchestra Cracow). Od 1996 r. – przez kilka lat – współpracował z wrocławską formacją Sami Swoi. W tym samym czasie nawiązał współpracę z krakowską grupą What’s Up, która stylistycznie nawiązywała do elektrycznych grup Billa Evansa i Boba Berga, wykonując głównie kompozycje pianisty Macieja Rapacza, wspieranego przez Roberta Kubiszyna – bg. i Tomasza Grochota – dr.

Od wielu lat Janusz Witko gra gościnnie w wielu składach jazzowych, w teatrach i kabaretach, na czele z Piwnicą Pod Baranami (w 1996 r. nagrał płytę z Ładą Marią Gorpienko i Ewą Wnuk) i Loch Camelot. Występował także z wokalistką Beatą Aleksandrowicz i gitarzystami – Karolem White’em i Jarosławem Śmietaną. Na koncie ma wiele nagrań radiowych i telewizyjnych, w tym udział w nagraniu muzyki do filmu Vabank 2.

Autorskie pomysły realizuje głównie w założonym przez siebie Kwartecie Janusza Witko, którego istotną cechą jest – uzależniona od wykonywanego w danym czasie repertuaru – rotacja grających w nim muzyków. Proponowany repertuar obejmuje niemal wszystkie odmiany jazzu, począwszy od jazzu tradycyjnego, poprzez Swing, be-bop, kończąc na jazzie nowoczesnym^[2].