Nowicki, Andrzej

Zgłoszenie do artykułu: Nowicki, Andrzej

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Nowicki, Andrzej

Data urodzenia:

29 grudnia 1909

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

9 kwietnia 1986

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Polski poeta, satyryk, autor słuchowisk radiowych, tłumacz literatury anglosaskiej[2].

Studiował prawo oraz filologię polską. Zadebiutował w 1930 r. utworami satyrycznymi. Był jednym z założycieli przedwojennego tygodnika „Szpilki”. W 1939 r. walczył na froncie, następnie do wyzwolenia przebywał w obozach jeńców wojennych: IX B i II C. W Woldenbergu aktywnie uczestniczył w życiu literackim obozowej grupy „Zaułek literacki”, natomiast w Weilburgu był współtwórcą jenieckiego teatrzyku. Po powrocie z niewoli wydał nakładem „Czytelnika” w 1945 r. tomik poetycki Podróż do ziemi świętej. Następnie przez wiele lat przebywał w Londynie. Od 1956 r. mieszka w Warszawie współpracując z tygodnikiem „Szpilki”, pisząc słuchowiska i audycje satyryczne dla radia oraz tłumacząc książki z literatury anglosaskiej. Z zakresu literatury oryginalnej ukazał się w 1957 r. jego drugi tomik wierszy pt. Warsztat. W 1958 r. razem z Marianem Marianowiczem wydał Księgę nonsensu, zaś w 1965 r. w „Bibliotece Stańczyka” satyry Ballady i anse[1].

Bibliografia