Podobiński, Józef

Zgłoszenie do artykułu: Podobiński, Józef

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Podobiński, Józef

Data urodzenia:

17 marca 1925

Miejsce urodzenia:

Polna koło Gorlic

Data śmierci:

16 maja 1993

Informacje

Pochodził z wielodzietnej rodziny. Zainteresowania oraz talent muzyczny wyniósł z domu rodzinnego. Od najmłodszych lat, grał na fortepianie, akordeonie, skrzypcach, trąbce, organach, klarnecie, saksofonie. Pierwszych lekcji gry na instrumentach udzielał mu ojciec, Jan, absolwent Konserwatorium Lwowskiego. Po śmierci ojca Józef razem z braćmi założył zespół rodzinny grający podczas różnych uroczystości. Dodatkowo udzielał lekcji fortepianu. Pracował również jako organista w Kościele pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła w Polnej. Od 1942 r., siedemnastoletni Józef uczestniczył w antyhitlerowskim ruchu oporu na terenie Rzeszowszczyzny. W 1946 r., za udział w antyhitlerowskim ruchu oporu, został odznaczony Medalem Zwycięstwa i Wolności. Skomponował utwór pt. Partyzanckie wspomnienia do słów Włodzimierza Graba.

W latach 1945–1947 odbył służbę wojskową, po zakończeniu której został podoficerem rezerwy. Był kapelmistrzem orkiestry wojskowej. W 1947 r. ożenił się z Ireną z domu Bautel i zamieszkał w Siemianowicach Śląskich. W latach 1947–1956 pracował na stanowisku instruktora muzycznego w Wojewódzkim Domu Kultury w Katowicach. W ramach współpracy prowadził reprezentacyjny zespół instrumentalny, który pod jego kierunkiem występował kilka lat w stałych audycjach muzycznych rozgłośni śląskiej Polskiego Radia, dostarczając oryginalne utwory jak i opracowania. Zespół został odznaczony II nagrodą na eliminacjach centralnych w 1955 r. we Wrocławiu (pierwszej nagrody nie przyznano). Skomponował sześć ilustracji muzycznych dla teatru kukiełkowego Czar. Stworzył i opracował repertuar dla artystycznych zespołów związkowych na terenie całego województwa. Współpracował na stałe z wieloma z nich: Filharmonią Górniczą ZZG w Zabrzu, Reprezentacyjnym Zespołem Pieśni i Tańca ZZG w Siemianowicach, Zespołem Pieśni i Tańca Kopalni Jaworzno Nowa w Jaworznie, Zespołem Pieśni i Tańca Huty Kościuszko w Chorzowie, Zespołem Pieśni i Tańca Katowice Szopienice i innymi. Brał udział w przeglądach tych zespołów w charakterze jurora. W jego dorobku szczególną pozycję stanowi repertuar pieśni górniczych i hutniczych.

W tym samym okresie współpracował również z redakcjami Polskiego Radia tworząc własne oryginalne utwory, jak też opracowując melodie ludowe. Opracował dla Radiowej Czelodki około 600 śląskich pieśni i tańców ludowych na różne zespoły. W pieśniach ludowych kompozytor wyrażał swój bardzo pozytywny stosunek do regionu.

W 1948 r. zdał egzamin wstępny na Wydział: I Teorii Kompozycji i Dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Po skończeniu studiów pracował jako instruktor muzyczny jeszcze w dwóch instytucjach: Technikum Górniczym Ministerstwa Górnictwa i Energetyki w Katowicach (1956–1959) oraz Technikum Górniczym w Chorzowie Batorym – w Zespole Pieśni i Tańca (1959–1961).

W 1961 r. rozpoczął działalność pedagogiczną, którą kontynuował przez 20 lat. Związał się ze swoją uczelnią w Katowicach. Za pracę pedagogiczną został odznaczony w 1982 r. Nagrodą im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

W latach 1965–1968 pracował na stanowisku konsultanta muzycznego w Ośrodku Telewizyjnym w Katowicach. Komponował muzykę do różnych audycji telewizyjnych, m.in. U Bregułów na Zawodziu, Przy sobocie po robocie (programu rozrywkowego z okazji Dnia Górnika z udziałem artystek: Aliny Janowskiej, Haliny Kunickiej, Krystyny Sienkiewicz) oraz do audycji z okazji Powstań Śląskich i innych.

W bogatym dorobku twórczym kompozytora znalazły się utwory symfoniczne, instrumentalno-symfoniczne, formy sceniczne, małe i wielkie formy wokalno-instrumentalne, kameralne oraz trzy symfonie, dwie rapsodie, dwie uwertury, poemat symfoniczny na orkiestrę symfoniczną. Na szczególną uwagę zasługuje Jazz–symfonia, która wykonana została w styczniu 1962 r. w Katowicach przez Orkiestrę Symfoniczną Państwowej Filharmonii Śląskiej pod batutą wybitnego dyrygenta czeskiego Václava Smetáčka.

W dorobku twórczym kompozytora na uwagę zasługują wielkie dzieła sceniczne: Genialny Kamerdyner oraz Sprzedany talent. Warto wspomnieć również o utworach o charakterze rozrywkowym: Impresje jazzowe na puzon solo i orkiestrę symfonicznąTurmalin – utwór rozrywkowy na kwintet gitarowy.

Należał od 1948 r do Stowarzyszenia Autorów „ZAIKS”, a od 1962 r do Związku Kompozytorów Polskich.

Laureat nagród i odznaczeń:

  • Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1972 r.),
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki indywidualna III stopnia za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej (1972 r.),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1975 r.),
  • Złoty Krzyż Zasługi (1977 r.),
  • Złota Odznaka Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego (1979 r.),
  • Nagroda Rektora Akademii Muzycznej II Stopnia (1982 r.),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987 r.)[1].

Bibliografia

1. 

http://www.jozefpodobinski.com/pl/biografia.html
Strona internetowa poświęcona twórczości Józefa Podobińskiego [odczyt: 17.03.2023].