Schiller, Leon

Zgłoszenie do artykułu: Schiller, Leon

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Schiller, Leon

Właściwie:

Schiller de Schildenfeld, Leon

Data urodzenia:

1887

Miejsce urodzenia:

Kraków

Data śmierci:

1954

Informacje

Literat, reżyser, krytyk i teoretyk teatru, kompozytor. Ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, w Sorbonie oraz na uczelni w Wiedniu[1]. Od 1909 r. występował jako piosenkarz w krakowskim kabarecie „Zielony balonik” oraz w teatrze „Figliki”. W 1913 r. przeniósł się do Warszawy. Współpracował z teatrami w Warszawie, Łodzi oraz we Lwowie. Był dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego i „Ateneum”, reżyserem w Teatrze Wielkim, Narodowym, Letnim i innych[2]. W czasie II wojny światowej był pracownikiem konspiracyjnej Rady Teatralnej. Trafił do więzienia w Oświęcimiu i oflagu w Murnau. W latach 1946–1950 sprawował obowiązki reżysera oraz dyrektora Teatru Wojska Polskiego w Łodzi i Teatru Polskiego w Warszawie. Objął stanowisko rektora Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi, a później w Warszawie. Założył i redagował „Pamiętnik teatralny”. Był inscenizatorem widowisk staropolskich i ludowych, operetek, wodewilów oraz oper[1].

Bibliografia