Skwierczyńska, Irena

Zgłoszenie do artykułu: Skwierczyńska, Irena

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Skwierczyńska, Irena

Właściwie:

Zabęska, Irena

Data urodzenia:

14 kwietnia 1904
Źródła podają również datę 26 kwietnia 1897 r.

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

15 maja 1984

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Aktorka, monologistka. Na scenie występowała od 1920 r., początkowo jako tancerka. Grała w teatrach: „Nowy Ananas”, „Olimpia”, „Czerwony As”, „Morskie Oko”, „Wielka Rewia”, „8.30”, „Banda”, „Hollywood”. Zasłynęła jako odtwórczyni charakterystycznych typów kobiet z warszawskich przedmieść – praczek, gospodyń domowych, maglarek itp. (podobny styl po II wojnie światowej reprezentowała Hanka Bielicka). Podczas okupacji hitlerowskiej prowadziła cukiernię „Ustronie” w Mińsku Mazowieckim. Do 1943 r. nie występowała – była poszukiwana przez Niemców za swe przedwojenne występy, mające antyhitlerowski charakter. W 1943 r. brała udział w dwóch rewiach w teatrze jawnym „Bohema” oraz kilkakrotnie zagrała w teatrze w Żyrardowie. Po II wojnie światowej kontynuowała pracę jako aktorka. Pełniła funkcję sekretarza Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu. Zagrała w kilku filmach, m.in. w Skarbie i w serialu Polskie drogi[1].

Bibliografia

1. 

Lerski, Tomasz

2. 

https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=112182
Internetowa baza filmu polskiego [odczyt: 29.06.2023].