Piosenkarka i gitarzystka. Muzyczny samouk. Śpiewała w amatorskich zespołach działających przy klubach młodzieżowych w Bytomiu, Szombierkach i Domu Kultury kopalni Bobrek. Zadebiutowała w 1961 r. w konkursie dla piosenkarzy amatorów, zorganizowanym przez Rozgłośnię Polskiego Radia w Katowicach. W 1962 r. została finalistką I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie.

W latach 1962–1969 była solistką Czerwono-Czarnych. Dokonała z nimi pierwszych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i płytowych. Uczestniczyła m.in. w:

– Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63 (wyróżnienie za debiut),

– Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’64 (wyróżnienie za interpretację)^[1],

– Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w latach 1965 r.^[2],

– Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1962 i 1964 r.

Koncertowała za granicą, m.in. w Czechosłowacji, NRD (III nagroda na festiwalu w Rostoku w 1965), ZSRR i na Węgrzech oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Wystąpiła w krótkometrażowym filmie Gdzieś w Polsce i fabularnym Dwa żebra Adama (reż. Janusz Morgenstern).

Po odejściu z Czerwono-Czarnych przez kilka miesięcy śpiewała z polsko-czeskim zespołem The Samuels. W 1970 r. rozpoczęła samodzielną karierę estradową.

Komponowała także piosenki własnego repertuaru. Współpracowała z Ośrodkiem Telewizyjnym w Łodzi. Wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1974 r^[1]. W latach 1972–1976 koncertowała w ZSRR, Austrii, RFN i NRD oraz na Węgrzech.

W 1976 r. wyemigrowała do RFN. Pod pseudonimem RFN Cory Gun, a później Baby Gun śpiewała z własnym zespołem Blackbird w zachodnioniemieckich klubach i dyskotekach. W 1977 r. w RFN nagrała m.in. piosenki: Bus – Stop w języku polskim, niemieckim i angielskim oraz Proszę nie płacz już w języku polskim i niemieckim^[2].

Koncertowała także w USA, gdzie dokonała nagrań radiowych i na LP Karin Stanek: Malowana lala, wydany przez Syrena Rec.

W 1991 r. wystąpiła w imprezie Trzy dekady polskiego rocka w Gdańsku, a rok później na koncertach w kilku miastach Polski.

Jej karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 117 (reż. Ryszard Wolański). W 1992 r. ukazała się jej autobiografia Malowana lala (napisana przy współpracy Anny Kryszkiewicz), wydana przez Dom Wydawniczy Szczepan Szymański, która dała także tytuł biograficznemu programowi TV^[1].