Autor tekstów. Od 1923 do 1931 r. pracował jako dziennikarz „Expressu Ilustrowanego” i sekretarz redakcji koncernu prasowego „Republika”. W 1925 r. zadebiutował jako autor wodewilu, wystawionego w łódzkim Teatrze Miejskim. W 1931 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie otrzymał propozycję pisania tekstów piosenkowych i skeczów dla teatru „Morskie Oko”. W tym samym charakterze współpracował z innymi teatrami rewiowymi. Od 1930 r. był członkiem Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych, w 1933 r. został członkiem zarządu na stanowisku sekretarza.

Od 1937 r. do września 1939 r. pracował jako scenarzysta filmowy. Był autorem bądź współautorem wielu scenariuszy filmowych, dialogów i piosenek m.in. do takich filmów, jak: Pieśniarz Warszawy, Czy Lucyna to dziewczyna, A.B.C. miłości, Wacuś, Manewry miłosne, Co mój mąż robi w nocy, Czarna perła, Profesor Wilczur, Znachor, Papa się żeni, Piętro wyżej, Szczęśliwa trzynastka, Zapomniana melodia, Pani minister tańczy, Biały murzyn, Paweł i Gaweł, Strachy, Sportowiec mimo woli. Zrealizował również 10 filmów krótkometrażowych, m.in. o charakterze krajoznawczym (o Norwegii, Islandii, Nowej Zelandii, Londynie).

Od 1945 r. pracował jako scenarzysta i realizator filmowy. Był kierownikiem dwóch zespołów realizatorów filmowych: „Warszawy” i „Iluzjonu”. W tym czasie napisał scenariusze Zakazanych piosenek, Ulicy Granicznej, Skarbu, Nikodema Dyzmy, Przygody na Mariensztacie. Realizował Polską Kronikę Filmową, filmy dla Wytwórni Filmowej Wojska Polskiego (m.in. były to filmy dokumentalne: Majdanek, Norymberga, Swastyka i szubienica). Należał do Rady Kinematografii oraz sekcji filmowej Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu. Prywatnie – był ojcem Allana, scenografa i laureata nagrody Oscara w 1993 r^[2].