Nazwisko: |
Ważyk, Adam |
Data urodzenia: |
17 listopada 1905 |
Miejsce urodzenia: |
Warszawa |
Data śmierci: |
1982 |
Studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Jako poeta debiutował w 1922 r. Wkrótce wydał tom wierszy Semafory, a w 1926 r. Oczy i usta. Rok przed wybuchem wojny ukazała się jeszcze jedna jego książka – Mity rodzinne. W czasie wojny początkowo przebywał we Lwowie, następnie zaś w Kujbyszewie. W 1943 r. ogłosił zbiór wierszy Serce granatu. W tym samym roku wstąpił do tworzącej się w Sielcach armii polskiej i od tej pory rozwijał twórczość literacką na potrzeby Teatru I Korpusu. Po wyzwoleniu pracował w redakcji „Kuźnicy” w Łodzi, a następnie wyjechał do Warszawy, gdzie w 1950 r. objął kierownictwo nad publikowaniem miesięcznika literackiego „Twórczość”. Jest laureatem nagrody polskiego PEN-Clubu za przekłady poezji francuskiej i rosyjskiej oraz państwowej nagrody literackiej II stopnia za całokształt twórczości[1].
