Do tarczy strzelać masz? Pomyśl, że tarczą głowa,
co pod czaszką swą chowa
gwałty, podstępy, katusze,
by wyssać z narodu duszę!
Pomyśl, że wroga głowa, a twój cel, to jedno,
a kula padnie pewnie! W samo sedno!
Do tarczy strzelać masz?! Pomyśl, że tarczą ręka,
co gnębi, dusi, nęka,
co stare rozdziera rany,
a nowe kuje kajdany!
Pomyśl, że wroga ręka, a twój cel, to jedno,
a kula padnie pewnie! W samo sedno!
Gdy chybić nie chcesz! Myśl: mym celem serce z głazu,
co litości ni razu
nie znało, katując zdradnie,
aż w sidła ofiara wpadnie!
Pomyśl, że wroga serce, a twój cel, to jedno,
a kula padnie pewnie! W samo sedno![1]
1. |
Lam, Stanisław, Pieśń nowych Legionów (1914/1915): antologia, Wiedeń, Wydawca „Wiedeńskiego Kuriera Polskiego”, 1915, s. 18, 19. |
2. |