Czterdzieści lat minęło, jak jeden dzień,
już bliżej jest niż dalej, o tym wiesz.
Czterdzieści lat minęło, odeszło w cień
i nigdy już nie wróci, rób co chcesz.
A świat w krąg ci roztacza uroki swe
i prosi, żeby brać.
Na karuzeli życia pokręcisz się,
byleby tylko nie za wcześnie spaść.
I chociaż czas pogania,
śmiej się z tego drania,
ciebie na wiele jeszcze stać!
Bo tak mówiąc szczerze
w życiu jak w pokerze,
jest zasada „karta-stół”!
Więc nie wbijaj w głowę,
żeś przeżył połowę ale,
że... dopiero pół!
Czterdzieści lat minęło, to piękny wiek,
czterdzieści lat i nawet jeden dzień.
Na drugie tyle teraz przygotuj się,
a może i na trzecie , któż to wie?
Bo świat tak ci podsuwa uroki swe,
że pełną garścią brać.
Na karuzeli życia pokręcisz się,
bylebyś tylko nie za wcześnie spadł.
A gdy cię czas pogania,
przodem puszczaj drania,
bo masz czterdzieści nowych,
bo masz czterdzieści nowych,
bo masz czterdzieści nowych lat![1]
1. |
|
2. |
Halber, Adam |
