Kriegsgefangenenpost

Zgłoszenie do artykułu: Kriegsgefangenenpost

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Piszę wciąż do Ciebie najróżniej

Przez te najdziwniejsze w życiu moim dnie,

Listy, jak zgubieni podróżni

Błąkają się gdzieś nie wiadomo gdzie.

Może wiatr je jesienny niesie jesienią,

Może listy jak liście po świecie gna!

Zresztą – Boże – cóż listy zmienią,

Jeśli ciągle, ciągle jeszcze trwa:

Kriegsgefangenenpost – to brzmi, jak tajemnica,

Kriegsgefangenenpost – to pociągów daleki świst.

Kriegsgefangenenpost – to Twój dom, numer, ulica

Kriegsgefangenenpost – to czekanie na Twój list.

Krieg – rozumiesz – to wojna,

Gefangene – jeniec – to ja...

Czy jesteś już spokojna,

Gdy znasz te słowa dwa?

Kriegsgefangenenpost – to brzmi, jak tajemnica,

To pociągów daleki świst,

To czekanie na Twój list.

Nie wiem nawet, czy na mnie czekasz,

Nie wiem, czy powracać warto będzie znów –

Wołam, wołam Ciebie z daleka

Tym najdziwniejszym spośród wszystkich słów!

Głos mój wicher jesienny niesie jesienią,

List mój, jak liść jesienny po świecie gna!

Moja miła – cóż listy zmienią,

Jeśli ciągle, ciągle jeszcze trwa:

Kriegsgefangenenpost – to brzmi, jak tajemnica…[1], [2]