Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi,
Za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug!
Niech lotne serce nie wyprzedza nogi,
Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi:
Dla naszych serc, dla naszych nóg,
Za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug!
Już tam niejeden z zabużańskich braci
Uchem przy ziemi każdy tętent ima;
Tysiąc go razy i chwyta i traci,
A nas jak nie ma, tak nie ma!
A posiodłane, pokiełznane konie
Strzygą uszami, rżą do naszych koni,
A ostre szable i nabite bronie
Brzęczą nutą naszej broni!...
Uderzcie w bębny...
Warczy próg Dniepru, pomrukuje Dźwina,
Bo cudzy język polską wodę chłepce;
Wyje stepami polska Ukraina,
Bo cudzy koń step jej depce;
Dyszy niechęcią bagniste Polesie,
Burzami grożą naddnieprzańskie skały;
Lesista Litwa dąsa się i ćmi się
Na ten nasz pochód długi, opieszały.
Uderzcie w bębny...
Wodzu nasz, Janie, Białe Orły żebrzą
Ogniem Grochowa i Wawru napadem:
Niech się co prędzej brzegi Bugu srebrzą
Triumfującym ich stadem.
Niech postrzelony potwór ten dwugłowy
Po ziemi polskiej dłużej się nie słania!
Wypuść ostatni pocisk piorunowy
1. |
Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 60. |
2. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. I, nr 16, s. 27–30. |