Chryste!
Królewskie niesiem Ci dary
My polskie córy i syny
Wsi i miast naszych pożary,
Perły łez i krwi rubiny.
Jako z cudnej kadzielnicy
Samoofiary i męki,
Z rozdartej polskiej ziemicy
Płyną skargi, łzy i jęki.
Prócz wspaniałego kobierca Z
Ziemi zlanej krwi szkarłatem,
Braci składamy Ci serca
Co polegli ściętym kwiatem.
Z trzech dzielnic płynie błaganie:
O Chryste weź nas w obronę
Z trójcy niech jedność powstanie