Nie opuszczaj nas, nie opuszczaj nas,
Matko nie opuszczaj nas, Matko nie opuszczaj nas.
Matko pociesz, bo płaczemy, Matko prowadź, bo zginiemy.
Ucz nas kochać, choć w cierpieniu, ucz nas cierpieć, lecz w milczeniu.
Nie opuszczaj nas...
Cóż dziwnego, że łzy płyną, gdy to życie łez doliną.
Dusza smutkiem zamroczona, pod ciężarem krzyża kona...
Nie opuszczaj nas...
Nie opuszczaj nas...
Wyjednało Twe wstawienie nie jednemu już zbawienie;
Kto swą ufność w Tobie łożył, nowem łaski życia ożył...
Nie opuszczaj nas...
Nie opuszczaj nas...
I dla tego Twoje Imię w sercach naszych nie zaginie,
Będziem wołać, błagać,prosić, wszędzie, zawsze cześć Twą głosić...
Nie opuszczaj nas...
Nie opuszczaj nas...
I w sieroctwie, opuszczeniu, i w tęsknocie i w cierpieniu.
I w ubóstwie i w chorobie, zawsze będziem ufać Tobie...
Nie opuszczaj nas...
Nie opuszczaj nas...
Pójdziem chętnie drogą krzyża, bo nas krzyż do Ciebie zbliża,
Bo nas krzyż dziś nie przestrasza, bo w krzyżu nadzieja nasza...
Nie opuszczaj nas...[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 226, 227. |
2. |
|
3. |
|
4. |
Brzezińska Filipina, Nowicki Ludwik, Nie opuszczaj nas!: pieśń religijna, Wilno, Maurycy Orgelbrand, 1860 |