Nie trzeba mówić nic

Zgłoszenie do artykułu: Nie trzeba mówić nic

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Już nie mów nic

Już nie mów nic

Nie trzeba szeptu ani światła

Tu pozwól być

Po prostu być

Niech cisza ściele się jak atłas

Niech palce rąk

wygładzą mrok,

co pnie się wokół ciał samotni

Niech nocy kwiat

– pachnący wiatr –

przywróci czucie zmysłom głodnym

Tam jest samotna nasza wyspa

Tak czysta

Potajemna przystań

By odkryć ją nie trzeba mówić nic

Już nie mów nic

Już nie mów nic

Nie pytaj: „dokąd?” ani „po co?”

Tu pozwól być

Po prostu być

Nie szukaj prawdy poza nocą

W mroku jest dość bezpiecznych miejsc

z dala od gestów, min i przebrań

W mroku, na samym nocy dnie

złota i srebra

nie ma w naszych ciał katedrach

Bo noc jest dobra i przejrzysta

Jak kryształ

Mroku głębia szklista

Do rana niezmącona perłą mgły

Tam jest samotna nasza wyspa

Tak czysta

Potajemna przystań

by odkryć ją nie trzeba mówić nic, nic, nic...[2]