Nuż my, bracia pastuszkowie,

kompanowie,

wszyscy razem bieżmy,

do Betlejem spieszmy:

anieli nam rozkazali,

byśmy Boga oglądali

narodzonego.

Walek z Jędrkiem na to dziwo

biegnie żywo

od trzody do szopy,

wziął półtory kopy

jajek dla nowego Pana,

śpiewa sobie: dana dana,

i spieszno bieży.

Góral śliwek koszałeczkę

i miseczkę

wziąwszy z domu masła,

pobieżał do jasła:

Nu, Panuszku, przyjmijże to,

co Ci przynoszę z ochotą,

zda się to Tobie.

Krakowiaczek hoży, młody,

na te gody

wziął za pas fujarkę,

kaszki drobnej miarkę;

zakrzesawszy podkówkami

i brzęknąwszy kółeczkami,

skoczno pobieżał.

Ślęzak wieprzków pędzi parę

na ofiarę,

zostawiwszy trzody,

spieszy na te gody.

Chce wyskoczyć z kompanami,

lecz nie może przed trzosami

przed tym Panięciem.

Idą chłopy od Skalmierza,

znać z kołnierza,

z czarnymi pałkami;

trzaskają nogami,

pasy mają ćwieczkowane,

łby guzami obsypane,

snadź po jarmarku.

Lecz nie widać Kujawiana,

aby siana

przyniósł na posłanie,

Tobie, śliczny Panie.

Żeby Ci twardo nie było

i zimno nie dokuczyło

w lichej stajence.

Mazur woła: Hojże moja,

do oboja

i do piscałecki

dla tej Dziecinecki!

Zagram ci Mu wdzięcznie, miło,

by się z nami uciesyło

to Paniątecko.

Podlasianin niesie gąskę,

siana wiązkę,

taki dla Jezusa,

którego ma dusza

z całego serca miłuje,

taki zatem nie żałuje

dać Jemu tego.

Węgrzyn kusy z olejkami,

z kropelkami

do szopy przybywa,

toż głosu dobywa:

Segiń legiń iś katona

sem prynosim tu pre Pana

zdrawe olejki.

Niemiec bieży, marsz w te tropy,

do tej szopy:

Ach ach ach, mejn kinder,

in sehr grossen winter

ist geboren, auserkoren,

in der krippe nycht erfroren,

in Betlejem sztal.

Holenderczyk, gdy przybywa,

z sobą wzywa

pobliższe narody

do szopy w zawody

Angielczyka i Duńczyka:

Kicynenich, wart ejn wenig,

tuch und gold ist da.

Włoch z daleka nadskakuje,

wykrzykuje:

Dove e syniore,

nostro grand amore,

aportato un bel piatto

de limoni, makaroni

per i bambini.

Hiszpan słucha, w niebo dmucha

koło ucha,

pyta, czy w Madrycie

narodzone Dziecię:

Valga Dios, senior mios,

tele geros kawaleros

sicero meciu.

Francuza, choć nie proszono,

obaczono:

Mądju! co się dzieje,

w Betlejem jaśnieje,

Notr Dam, Święta Panieneczko,

witam Twego Jezuseczko,

bą żur o bą Dju.

Cygan bieży z dary swymi

za drugimi:

Furdyt sołonynka

dla Bożyho Synka,

dziassa prindi dzia kulina

pereskoczyt i dolina

do Betlejemu.

A od wschodu trzej królowie,

monarchowie,

do Betlejem jadą,

ofiary swe kładą,

Narodzonego witają,

innym ochoty dodają,

by się cieszyli.^[1]