Pieśń Czerwonego Pułku Warszawy

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń Czerwonego Pułku Warszawy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nie panom wysługiwać się,

Nie tron ich wspierać krwawy –

Wolności ludu bronić chce

Czerwony Pułk Warszawy!

Nie otumania słowa nas

Z pałacu czy z ambony –

Przewodni znak roboczych mas

To sztandar nasz czerwony!

Nam szepczą: Polska, święta rzecz,

Więc – polskim panom służyć!

I chłopską krew, a pański miecz

Dla dobra kraju użyć!

A my odkrzykniem: wara wam,

Roboczej krwi złaknionym,

Od naszych bram – wszak wstaje „cham”

I wali wasze trony!

Nie wrogiem naszym obcy lud –

Czy padły, czy zwycięzca.

Nam wrogiem ten, co dzierży knut –

Obcy, czy „swój” ciemiężca!

Wyroślim z tych mazurskich pól,

Z warszawskich piwnic piekła –

Dręczył nas car i gnębił król,

I zgraja panów wściekła!

Dawalim życie im, swój los!

Oni nam – głód i nędzę.

Dziś śmierć im wieści buntu głos,

Dziś kres ich złej potędze

Dawalim pracę im i krew,

Oni nam śmierć i zdradę –

Dziś kulą im zanucim śpiew,

Zakłócim im biesiadę(1).

Towarzysze! Naprzód marsz

Za głodnych mas miliony!

Wyzwoli braci w ogniu szarż

Warszawy Pułk Czerwony!

Wysoko wzniesie sztandar swój

Radosny sztandar krwawy –

Gdy ruszy w bój, w śmiertelny bój,

Czerwony Pułk Warszawy![1]


(1) inna wersja:

Dawalim pracę im i krew!

Oni nam śmiech szyderczy

Dziś kulą im zanucim śpiew,

Dziś katom proch, zaskwierczy!