Wariant 1
StrzałkaHej! Naprzód, polscy legioniści!
Wszak w srogi z wrogiem idziem bój.
Bóg da, nadzieje nasze ziści
I wynagrodzi krwawy znój.
Naprzód więc, naprzód więc, dźwięczy róg,
Ponieśmy miecze w wroga kraje.
Przez nasz miecz, zniknie precz, srogi wróg,
Zwycięstwo da nam Bóg!
Bo tylko mężnym on je daje.
I wolnym będzie syn i wnuk.
Nic to, że mundur nasz dziurawy,
Nie to, że butów brak dla nóg
My pójdziem zawsze pełni sławy,
Niech drży przed nami Moskal wróg.
Naprzód więc...
Nic to, że z głodu czasem mrzemy
I z trudów padnie ten i ów.
Przez śmierć swą w Polskę życie tchniemy
I wolna będzie ona znów.
Naprzód więc...
Więc naprzód, polscy legioniści!
Wszak w srogi idziem z wrogiem bój.
Bóg da, nadzieje nasze ziści
I wynagrodzi krwawy znój.
Wariant 2
StrzałkaHej naprzód polscy legioniści!
Wszak w srogi z wrogiem idziem bój!
Bóg da – nadzieje nasze ziści,
I wynagrodzi krwawy znój.
Naprzód więc, naprzód więc, wznieśmy śpiew!
Ponieśmy miecze w wroga kraje!
Przez nasz miecz zniknie precz srogi wróg,
Zwycięstwo da nam Bóg,
Bo tylko mężnym On je daje
I wolny będzie syn i wnuk.
Nic to, że mundur nasz dziurawy,
Nic to, że butów brak dla nóg,
My pójdziem zawsze pełni sławy,
Niech drży przed nami Moskal wróg!
Naprzód więc...
Nic to, że z głodu czasem mrzemy,
Że z trudów padnie ten i ów,
Przez śmierć swą życie w Polskę tchniemy
I wolna będzie ona znów.
Naprzód więc...[3]
1. |
|
2. |
|
3. |
Szul Bogusław, Piosenki leguna tułacza, Warszawa, 1919, s. 46, 47. |