Ani kontusz na nim aksamitny,
Ani pas go zdobi lity, słucki,
W szarej burce, lecz duchem błękitny,
Jedzie polem brygadier Piłsudski(1).
Ręce cicho na łęku oparte,
Patrzy twardo w wir śnieżnej zawiei,
Śród pustkowia sprawuje swą wartę,
Nieśmiertelnej brygadier nadziei.
Były lata zła, nędzy i głodu,
Aż się ozwał głos walki z barykad –
Zapomniano już krzywdy narodu,
Kto dziś mściwy – romantyk, unikat.
Niewolnictwo zmroczyło krwi tętno,
Przygłuszyło wolności głos ludzki.
Ten ci krwią ją miłuje namiętną,
Wartujący brygadier Piłsudski.
Poczerniały od mroków więzieni,
Kędy nie masz uśmiechów radości –
Termopilczyk, gdy inni znużeni,
Czuwa bacznie w serdecznej wierności.
I ołowiem tnie w ruskie okopy,
A strzał każdy wśród wrogów śmierć wznieca,
Stoi w mroku pod bokiem Europy
Niepodległej Ojczyzny forteca.
Sztandar z Orłem powiewa na wale –
Któż się zdobył na trud ten nadludzki?
Sztandar Polski wzniósł w niebo zuchwale
(1) Józef Klemens Piłsudski (1867–1935) – Pierwszy Marszałek Polski, działacz socjalistyczny i niepodległościowy, w latach 1887–1892 zesłany na Syberię, redaktor „Robotnika”, organizator Związku Walki Czynnej (1908), a od 1910 związków strzeleckich: Towarzystwa „Strzelec” i Związku Strzeleckiego, dowódca sił strzeleckich w sierpniu 1914r., dowódca 1 pułku, następnie I Brygady Leg. Pol. (od 6 sierpnia 1914 do 26 września 1916), inicjator utworzenia Polskiej Organizacji Narodowej (sierpień 1914), a od września 1914 r. tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej, członek Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu, w okresie od 22 lipca 1917 do 10 listopada 1918 r. więziony przez Niemców w Magdeburgu, po powrocie do Warszawy objął władzę jako Naczelnik Państwa, Naczelny Wódz odrodzonego Wojska Polskiego.
1. |
Roliński Adam, A gdy na wojenkę szli Ojczyźnie służyć...: pieśni i piosenki żołnierskie z lat 1914–1918: antologia, wyd. 2, Kraków, Księgarnia Akademicka, 1996, s. 312, 313, 458. |
2. |
Wiadomosci_Polskie_1915_57_58, s. 8. |
