Pieśń uwięzionych

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń uwięzionych

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Pieśń uwięzionych

Klasyfikacja:

pieśń legionowa

Autor słów:

nieznany

Informacje

Przeróbka Pieśni kazamaty, napisanej przez Henryka Stein-Kamieńskiego (1883–1937 (?) – działacza partii Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy oraz Komunistycznej Partii Polskiej, zaginionego w ZSRR) w 1906 r. w Cytadeli Warszawskiej:

My, zamknięci w Cytadeli,

Otoczeni grubym murem,

Zaśpiewajmy w naszej celi

Pieśń potężnym chórem.

Choć pod oknem kazamaty

Wróg nasz dzierży straż,

Nam przyświeca spoza kraty

Krwawy sztandar nasz. itd.

Nowa wersja tego utworu powstała na Węgrzech w obozie dla internowanych legionistów (pt. Dumka internowanych legionistów w Gynlafcherwor), później była chętnie śpiewana przez uwięzionych peowiaków w Cytadeli Warszawskiej[1].

Bibliografia