Śrataj mnie mamuniu,
śrataj mnie rodzona,
oj, śrataj mnie od siebie.
Ja cie nie bede śratała,
niech cie Bóg śrataje,
któremu cie wydaje,
Moja córuś, ode mnie.
Śrataj mnie tatuniu,
śrataj mnie rodzuny,
oj śrataj mnie od siebie.
Jo cie nie bede śratał,
niech cie Bog śrataje,
któremu cie wydaje,
moja córuś, ode mnie.
Pośrataj Boże goście nasze,
Łado, Łado!
Pośratajże ich Panie Jezusie,
Łado, Łado!
Tatusio wyszedł i pośratał,
Łado, Łado!
I pośratawszy rzewnie zapłakał,
Łado, Łado!
Jedź z Bogiem, córuś, niech cie Bóg śrata,
Łado, Łado!
Niech cie Bóg śrata, dolę dobrą da,
Łado, Łado![2]
1. |
|
2. |
http://www.mikolaje.lublin.pl |