Gdy byłem brzdącem, to bałem się słów

i przekleństw brzydkich, jak diabeł chrztu,

nawet, gdym szpetnie pomyślał „O ku…” –

to milczałem jak grób,

lecz

teraz, gdy mogę już ozorem mleć

i bawiąc publikę, zarabiać na chleb,

choć nigdy nie myślę „O ku…” itepe,

to klnę jak szewc.

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

Dość mam czasami bezecnych strof,

więc mówię sobie: „Od dzisiaj stop,

na wszystkie świństwa założyć masz

autocenzury pas” –

lecz

jak w tym pasie śpiewać mam?

Tu nawias mnie dusi, paragraf tam,

więc szybko krzyczę, podnosząc bunt:

„O, taki chuj”.

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

Co tydzień pilnie chodzę na mszę

i z gołych pośladów spowiadam się

i bijąc się w piersi, przyrzekam, że już

nie padnie nic z mych ust –

lecz

nagle paniczny ogarnia mnie lęk,

że w Armii Zbawienia się znajdę wnet,

więc czym prędzej powracam znów

do gołych dup.

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

Na wszystkie grzechy odpust bym miał

i drogę otwartą do nieba bram,

gdybym żarliwie co tydzień słał

pełen miłości psalm,

lecz:

„Tylko bez takich – rzekł mój Anioł Stróż –

na miłość pobożną masz szlaban i już,

no, chyba że chodzi o liryczną pieśń

na kurwy cześć.”

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

Mogę czasami zaśpiewać wam,

że z temperamentem żonę mam,

pod pierwszym lepszym facetem raz-dwa

lubi się nago kłaść,

lecz

czy muszę tu jeszcze szaty drzeć

i prędko dodawać o niej, że

wszystko, co chodzi (prócz jeża i mnie)

od razu rżnie?

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

Lubię dawnych sielanek czar,

więc nucę o Laurze, Filonie i psach,

a szef kabaretu, gdy słyszy mój śpiew,

niejedną roni łzę,

lecz:

„To piękna opowieść – powiada mój szef –

lecz proszę, coś w sielance tej zmień,

niech będzie i Laura, lecz umów ją z nim

w burdelu mym!”

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

A gdy nadchodzi kolacji czas,

lubię przez balkon zerkać na świat,

na dobrych ludzi, idących przez plac

i na wieczoru blask,

lecz

nie proście mnie nigdy o taką pieśń,

jeśli nie chcecie usłyszeć, że

lubię patrzeć, jak szlifuje bruk

za fiutem fiut

Jam pornografem

jest fonografii,

jam w tej parafii

największy żul.

Niejedna z najcnotliwszych dusz

marzy o chwili, gdy mój trup

zamknie na wieki jadaczkę swą

pośród piekielnych mąk,

lecz

niech raczy Wielki Manitou,

który nie zważa na wagę słów,

do Jeruzalem przyjąć swej

gdy przyjdzie śmierć

pornołobuza

i fonożula,

sprośności króla

w parafii tej.^[1]