Ogień i krew – i łzy i ból
zroszą zieloność Waszych pól...
Na grobach bujniej wzrosną kwiaty –
polne dzwoneczki i bławaty
i siny bez!
Kości Wam w płowe siejem pola,
iżby się żyzną stalą rola, –
którąście w pocie czół orali
a zaoraną polewali
strumieniem łez!
Ogień i krew – i łzy i ból
na gwiazdach zbiera siwy król –
aniołom złotym pisać każe,
i że już nic ich nie wymaże
z ludzkości ksiąg!
A jeśli spełnim liczby miarę
tedy król sny wam ziści stare:
w radosnej świtów aureoli
ujrzycie Waszej kres niewoli
1. |
Łempicki, Stanisław, Fischer, Adam, Polska pieśń wojenna: antologia poezji polskiej z roku wielkiej wojny, Lwów, Księgarnia Polska, 1916, s. 260, 261. |
2. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. I, nr 44, s. 60, 61. |