Wszyscy niech się cieszą,

Do Betlejem śpieszą,

Dowiedzieć się nowiny!

Przyszedł z nieba Pan chwały,

Aby zbawić świat cały.

/Stąd dziś wesele,

Że w ludzkim ciele,

Bóg pokój głosi,

Pokój przynosi/bis

Przez swoje narodziny.

Gdzie stanął gospodą,

By było z wygodą

Na Jego odwiedziny?

Ma On w niebie mieszkanie,

Lecz zszedł na to wygnanie

/Ziemskiej niskości

Pan z wysokości

I stanął w szopie

Na siana snopie/bis

Złożył główkę Dzieciny.

Drży z zimna to Dziecię,

Bo w biedne powicie

Matka Je otuliła.

O Jezu nasz maleńki,

Choć przy piersiach Mateńki

/Doznasz pieszczoty

Z serca ochoty,

Lecz opuszczony

Jakby wzgardzony/bis

Cierpisz, Dziecino miła!

Słyszą pastuszkowie,

Jak zwyż Aniołowie

Chwałę, pokój śpiewają.

W stajni nieme bydlęta,

Nierozumne zwierzęta,

/Gdy Pana chwały

Czuciem poznały,

Cześć Mu oddają,

Tchem zagrzewają,/bis

Na kolana padają.

Przybieżeli tłumnie

Z pokorą, nie dumnie,

Z pól pasterze do Pana.

Przynieśli w dani Jemu

Tak! Bogu wszechmocnemu,

/Dar, jaki mieli,

Bardzo weseli,

Że obiecana,

Długo czekana/bis

Przyszła chwila zbawienia.

Mędrcy przyjechali

Z krain obcych z dali,

O Króla się pytają.

I znalazłszy tu Ciebie

Boga tak, jako w niebie,

/Hołd wyrażają

Dary składają,

Tacy szczęśliwi,

Z miłości tkliwi/bis

W służbę Ci się oddają.

My się też oddajem,

Na służbę przystajem,

A Ty, Jezu, na wieki

Strzeżże nas miłościwie,

I trzymaj litościwie

/Teraz i w skonie

W Twojej obronie.

Obdarz darami,

Wzmacniaj łaskami/bis

I nie wypuść z opieki.^[1]