Tytuł: |
Grunt to rodzinka |
|
Rodzinka |
Autor słów: |
|
Autor muzyki: |
|
Data powstania: |
1938
|
Ballada o rodzince, której szczególną popularność notowano w Warszawie w 1944 r. i która w pierwszych latach po wyzwoleniu zaliczała się do rzędu tzw. szlagierów, nie jest, wbrew ogólnemu mniemaniu, utworem „czysto” wojennym. Jej pierwsza część, składająca się z sześciu zwrotek i czterech odrębnych refrenów, została napisana jeszcze na przełomie lat 1938–1939. Autor, dziennikarz Jan Chełmicki, nie ujawniając zresztą swego nazwiska, układał tego rodzaju piosenki i ballady już od 1924 r. Jego bezimienne utwory wykonywali wówczas przeróżni grajkowie i „artyści” w knajpkach na Targówku i Bródnie. Rodzinkę, do której również skomponował melodię, napisał pod wpływem zabawnej relacji redaktora Marka Sadzewicza z pewnej sądowej „pyskówki rodzinnej”. Dalszą część, złożoną z trzech zwrotek, dopisał dopiero w 1943 r. i całość spopularyzował wśród śpiewaków kolejowych. Prawdopodobnie oni dorabiali już dalsze zwrotki i przeinaczali poprzednie. Dziesięciozwrotkowa Rodzinka, wykonywana po wojnie przez Sanisława Grzesiuka, odbiega znacznie od tekstu oryginału. Przeróbką jest także i ta, którą opublikował Bronisław Wieczorkiewicz w publikacji pt. Gwarze warszawskiej dawniej i dziś[1].
