Niech żyje śmierć

Zgłoszenie do artykułu: Niech żyje śmierć

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Niech żyje śmierć

Autor słów:

Kmita, Rafał[1]

Autor muzyki:

Wojtarowicz, Janusz[1]

Data powstania:

1993

Wykonania poza albumami:

Grupa Rafała Kmity

Lipnicki, Arkadiusz

Plewa, Piotr

Pluskota, Krzysztof

Informacje

Piosenka jest finałowym utworem w programie Niech żyje śmierć. Wszystkie piosenki i cały program wzbudził wielkie poruszenie wśród odbiorców, o czym świadczy wypowiedź jednego z jurorów – Andrzeja Drawicza – podczas PAKI:

Trzy zdania o umieraniu Quasi Kabaretu Rafała Kmity to znakomita próba poigrania z tym, z czym się normalnie nie igra, czego nie wolno tknąć, co jest zakazane, co stanowi tabu. Wobec śmierci jesteśmy tchórzliwi, potulni, bezradni. Wiemy, że jest to smutna konieczność, a zatem obchodzimy się ze śmiercią łagodnie i z szacunkiem, nie drażnimy, nie gramy jej na nosie – to nie wypada. Wszystko wprost przeciwnie w Trzech zdaniach o umieraniu. Kabaret Rafała Kmity idzie pełną szarżą na motywy śmierci, kpi sobie z niej, parodiuje rozmaite sytuacje z nią związane, przedrzeźnia ją – oczywiście w sposób umowny, z odpowiednim dystansem – tak jak kabaret powinien to robić. (…) Ze szczerym przekonaniem mogę stwierdzić, że jest to jedno z najciekawszych zjawisk kabaretowych, jakie udało mi się widzieć”[2].

Bibliografia

1. 

Kmita, Rafał
Archiwum prywatne.

2. 

Kozłowska, Agnieszka
Archiwum prywatne.