Obarska, Ola

Zgłoszenie do artykułu: Obarska, Ola

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Obarska, Ola

Właściwie:

Obarska–Forkasiewicz, Olimpia

Data urodzenia:

12 czerwca 1912

Miejsce urodzenia:

Września

Data śmierci:

1 stycznia 1994

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Aktorka, piosenkarka, śpiewaczka operetkowa, także librecistka i autorka tekstów piosenek. Absolwentka Miejskiego Konserwatorium w Bydgoszczy w klasie śpiewu i fortepianu. Studia muzyczne kontynuowała także we Francji (Cours Du Fanloup w Boulogne sur Seine).

Debiutowała w 1931 r. w Operetce Bydgoskiej w Polskiej krwi Oskara Nedbala[1], [2]. Przeniosła się do Warszawy i od 1932 r. związana była z Operetką Warszawską i teatrzykami rewiowymi. Występowała w „Morskim Oku” w rewii Tęcza nad Warszawą (75 razy) oraz w programie Przez dziurkę od klucza. Śpiewała następnie w teatrze muzycznym „8.30”. Od 20 grudnia 1934 r. występowała w teatrze „Banda”, zaś latem następnego roku pojawiła się na deskach Teatru Letniego w operetce Simsa Ty to ja. Po ponownym otwarciu teatru „8.30” wystąpiła w operetce Gaby Bernarda Grüna (listopad 1936 r.). Od 31 sierpnia 1937 r. grała w tym teatrze w głównej roli w operetce Roberta StolzaNarzeczona zginęła.

Śpiewała także gościnnie we Wiedniu w operetce Bal w Savo’u Paula Abrahama, natomiast w Berlinie prowadziła konfreransjerkę (w pięciu językach) w teatrze „Scala”. Po powrocie z zagranicy zaczęła występy w „Wielkiej Rewii” (od 30 października 1937 r.). Na rok przed wybuchem II wojny światowej występowała w Teatrze Wielkim, m.in. w operetce Książę Szirasu. Po raz ostatni przed wybuchem wojny śpiewała w operetce Panna Wodna Jerzego Lawiny-Świetochowskiego (teatr „8.15”), granej od 2 sierpnia 1939 r.

Podczas okupacji hitlerowskiej śpiewała w kawiarniach warszawskich. We wrześniu 1944 r. ochotniczo wstąpiła I Armii Wojska Polskiego. Odbyła szlak bojowy do Berlina jako reżyser i aktorka teatru przyfrontowego[2].

Po wojnie powróciła na estradę. Współpracowała jako autorka z Polskim Radiem i jako aktorka z Teatrem Polskiego Radia. Prowadziła zajęcia z interpretacji piosenki w kabarecie „Mozaika”. Jest autorką libretta komedii muzycznej Wszystko dla kobiet (muz. Zygmunt Karasiński), musicalu Hel (muz. Jerzy Lawina-Świętochowski, Ryszard Damrosz), baletu Klementyna (muz. Piotr Perkowski) oraz licznych tekstów popularnych piosenek[1].

Bibliografia