Nazwa: |
Old Timers |
Data powstania: |
1965 |
Warszawski zespół jazzu tradycyjnego utworzony jesienią 1965 r. z inicjatywy Henryka Majewskiego – tr., lider, Wojciecha Kamińskiego – pf., i Jerzego Kowalskiego – tbn., z Krzysztofem Adamkiem – dr., Jackiem Bieńkowskim – bjo, Adamem Halterem – cl., Romanem Radiukiem – cb. Zadebiutował na koncertach w kawiarni „Uśmiech” w Warszawie.
Na Studenckim Festiwalu Jazzowym „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu zdobył wyróżnienie w 1966 r. i I nagrodę w 1968 r.. Jest potrójnym, w latach 1967–1969, laureatem nagrody głównej w Konkursu Jazzu Tradycyjnego „Złota Tarka” w Warszawie, co stanowi rekord w 25-letniej historii tej imprezy. Brał udział w festiwalu Old Jazz Meeting (w latach 1973–1979, 1981–1983, 1986–1987, 1994–1995) i Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej „Jazz Jamboree” (w latach 1967–1970 oraz w 1973, 1975, 1977, 1979, 1981 r.) w Warszawie. Jest także laureatem honorowej „Złotej Tarki” przyznanej z okazji jubileuszu 40-lecia. W 2006 r. zwyciężył w ankiecie Jazz Top magazynu „Jazz Forum” w kategorii zespół tradycyjny. Występował na koncertach i jazzowych festiwalach za granicą, m.in. w NRD, RFN, Szwajcarii, Francji, Bułgarii, Jugosławii, ZSRR, Hiszpanii, Rumunii, krajach skandynawskich i w Indiach. Dokonał nagrań dla archiwum Polskiego Radia. Zrealizował recitale TV w Krakowie, Warszawie i Szczecinie. Za LP Old Timers with S. Brown otrzymał w 1975 r., pierwszą w kraju przyznaną zespołowi jazzowemu, złotą płytę. Współpracował na estradzie i w nagraniach ze sławami jazzu, m.in. z amerykańskimi klarnecistami Sandym Brownem i Albertem Nicholasem, trębaczami Buckiem Claytonem i Wildem Billem Davisonem, wokalistami Championem Jackiem Dupree i Beryl Bryden, saksofonistami Bennym Watersem i Bobem Wilberem. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 76 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).
W 2005 r. po śmierci Henryka Majewskiego jego miejsce zajął syn Robert Majewski – tr. (pozostali muzycy to: Jerzy Galiński – cl., Zbigniew Konopczyński – tbn., Janusz Kozłowski – cb., Bogdan Kulik – dr., Paweł Tartanus – bjo, voc.). W zespole grali także: Wojciech Jabłoński, Zbigniew Jaremko, Janusz Kwiecień, Ryszard Lipiec, Janusz Zabiegliński – cl.; Stanisław Cieślak, Andrzej Dorawa, Janusz Mieszek – tbn.; Andrzej Jagodziński, Mieczysław Mazur, Jacek Mikuła, Tomasz Ochalski – pf.; Henryk Stefański – bjo; Zbigniew Bondarczuk, Marian Komar, Zbigniew Kulhawczuk, Ryszard Ochalski, Jerzy Stawarz – cb.; Tadeusz Federowski, Jerzy Dunin-Kozicki, Krzysztof Rzucidło – dr. Śpiewali z nim: Hanna Banaszak, Ewa Bem, Andrzej Rosiewicz i Marianna Wróblewska[1].