Rozkwitały pąki polnych róż

Zgłoszenie do artykułu: Rozkwitały pąki polnych róż

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Rozkwitały pąki polnych róż

Autor słów:

Orliński, Zbigniew[1]

Melodia:

utworu Białe róże

Informacje

Piosenka utrzymana jest w tonacji smutnej, opowiada bowiem o największej i najkrwawszej z partyzanckich bitew, jakie rozegrały się na polskich ziemiach podczas ostatniej wojny. Toczyła się ta bitwa ponad dwa tygodnie, od 8 do 25 czerwca 1944 r., a jej finał, najbardziej tragiczny w swej wymowie, rozegrał się pomiędzy 20 a 24 czerwca w Puszczy Solskiej w powiecie biłgorajskim. Poległy wówczas dziesiątki żołnierzy Armii Krajowej, Armii Ludowej, Batalionów Chłopskich i partyzantów radzieckich, którzy ramię przy ramieniu stawiali czoła trzem dywizjom hitlerowskim, wspieranym przez samoloty i broń pancerną. Echa tej krwawej bitwy znajdziemy w samorodnej pieśni Tam za lasami, za Osuchami. Pod tą wsią, w zbiorowych mogiłach, pochowano po walce poległych. Ale pieśń „Sławiana” – Zbigniewa Orlińskiego ma dodatkowy aspekt. Był on uczestnikiem tej bitwy. W 16-zwrotkowej balladzie snuje opowieść o tych, którzy walczyli i padli w Puszczy nad Tanwią i Sopotem. Wymienia ich pseudonimy, stopnie i miejsca, gdzie zginęli. Zamieszczamy wersję skróconą[1].

Bibliografia