 
    | Nazwisko: | Młynarski, Emil | 
| Data urodzenia: | 18 lipca 1870 | 
| Miejsce urodzenia: | Kibarty na Suwalszczyźnie | 
| Data śmierci: | 5 kwietnia 1935 | 
| Miejsce śmierci: | Warszawa | 
Kompozytor, dyrygent, skrzypek. Wykształcenie otrzymał w Konserwatorium Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Petersburgu. W 1889 r. został koncertmistrzem orkiestry tego Towarzystwa. Od 1893 r. był profesorem klasy skrzypiec w Szkole Muzycznej w Odessie. Po powrocie do kraju w 1897 r. został dyrygentem Opery w Teatrze Wielkim w Warszawie, dyrektorem artystycznym Filharmonii Warszawskiej a od 1903 r. – dyrektorem Instytutu Muzycznego. Często występował za granicą – w Rosji, Anglii, Stanach Zjednoczonych; w 1925 r. prowadził festiwal polskiej muzyki w Paryżu. W latach 1918–1922 był dyrektorem i kierownikiem klasy dyrygentury Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie; z jego uczniów warto wymienić m.in. Zbigniewa Dymmka, Pawła Kleckiego, Faustyna Kulczyckiego, Kazimierza Wiłkomirskiego. W latach 1929–1931 wykładał w Curtis Institute of Music w Filadelfii. Był kompozytorem symfonii, koncertów skrzypcowych, pieśni, oper: Noc letnia i Ligia według Quo Vadis Henryka Sienkiewicza (nieukończona)[1].
