Kompozytor. Urodzony w Rosji. Przed I wojną światową związany był z kabaretami rosyjskimi. Przybył do Polski około 1917 lub 1918 r. i szybko odnalazł się w warszawskim środowisku muzycznym. Zapewne miał za sobą studia muzyczne, gdyż jako działający w Warszawie akompaniator był bardzo ceniony za kulturę wykonawczą, stawiano go często tuż po Ludwiku Ursteinie. Pierwsza jego kompozycja (pt. Syrena) ukazała się w 1911 r. na płytach „Syrena Grand Record”. W Warszawie współpracował często z teatrem „Qui pro Quo” od chwili jego powstania.

Był autorem kilku operetek: jednoaktowej Szalonej nocy (z librettem Andrzeja Własta, wystawionej 29 września 1919 r. w „Qui pro Quo”), Dzidzi (dwuaktówki z librettem Konrada Toma, premiera w „Qui pro Quo” 1 marca 1920 r.), Księcia z mansardy (dwuaktówki z librettem Własta, wystawionej 7 września 1921 r. w „Qui pro Quo”), Królowej shimmy (również dwuaktówki z librettem Własta; jej premiera odbyła się 11 marca 1921 r. w „Nietoperzu”), Wściekłego lotnika (trzyaktówki z librettem I. Krantza, granej w teatrze „Nowym” od 2 czerwca 1923 r.), Panienki z baru (z librettem Własta, 1921 r.) oraz operetki Ira (również z librettem Własta). Skomponował także dodatkowe piosenki i motywy muzyczne do operetki Jasnowłosy cygan (M. Knopfa z librettem O. Felixa).

W latach międzywojennych prowadził w Warszawie prywatną szkołę gry fortepianowej. Czynnie działał w środowisku rosyjskiej „białej” emigracji w Warszawie, akompaniował na uroczystościach, koncertach dla Rosjan itp. Był korepetytorem artystów śpiewaków, członkiem Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych. Działał też jako dyrygent, od 1925 r. w teatrze „Eldorado” a w latach 1926–1935 w „Mignon”^[1].