Pieśniarz, poeta, kompozytor i gitarzysta, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1978 r. Od 1980 r. artysta Piwnicy pod Baranami, gdzie zadebiutował autorskim recitalem Niepewna pora. W latach 80-tych i 90-tych dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych, m.in.: nagrał program autorski pt. Jest czwarta nad ranem (1981 r., z Maciejem Zembatym) i recitale – Jeszcze wszystko może się zdarzyć (1989 r.), Rozmowa z kimś (1992 r., z Piotrem Skrzyneckim) i recital z cyklu Powrót bardów (1992 r.). Poświęcono mu jeden z odcinków programu TVP pt. Godzina szczerości.

W tzw. „drugim obiegu” śpiewał takie recitale, jak: Złe godziny (1982 r.), Moja litania (1983 r.) i Mówią mi, że tam w Moskwie... (1985 r.). Również w „drugim obiegu” ukazały się jego dwie autorskie kasety: Moja litania (1984 r.) i Mówią mi, że tam w Moskwie... (1988 r.). Jego utwory znalazły się również na takich płytach, jak:

– Zakazane piosenki – Radio Solidarność 1981 r.,

– Koncert Najskrytszych Marzeń – Pomaton 1990 r.,

– Góra Szybowcowa – Jacek Music 1991 r.,

– Piosenki Piwnicznych Kompozytorów – Pomaton 1993 r.,

– Koncert 40-lecia Piwnicy pod Baranami – Music Multi Media, Kraków 1997 r.,

– Piwnica pod Baranami – Przychodzimy odchodzimy – RMF Złota Kolekcja/ Pomaton 2000 r.,

– Gitarą i piórem – Polskie Radio PR III 2001 r.,

– Piwnica pod Baranami – Polskie Radio PR III 2001 r.,

– Życzenia dla papieża – Agencja AS, Kraków 2002 r.

Wydał dwa tomiki swoich wierszy-piosenek: Ważne dwa słowa w 1989 r. i Moja Litania w 2001 r. Jest autorem komentarza poetyckiego do albumu fotograficznego prof. Zbigniewa Łagockiego i Marii Pyrlik pt. Dom na Groblach – rzecz o Janinie Garyckiej, Piotrze Skrzyneckim, Piwnicy pod Baranami (2003 r.). W latach 1995–1997 był współredaktorem (z Piotrem Skrzyneckim), a od maja 1998 do lutego 1999 r. – redaktorem „Dziennika Piwnicy pod Baranami”, samodzielnej kolumny ukazującej się co dwa tygodnie w „Dzienniku Polskim”.

Lubi kameralne spotkania z publicznością. Nadal śpiewa podczas spektakli w Piwnicy pod Baranami. Swoje recitale prezentuje zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami, m.in.: w Paryżu i Wiedniu, ale też w Dubaju i Magnitogorsku. Ostatnio występuje z recitalem Spójrz na mnie Europo, na który składają się piosenki napisane po 1989 r., opowiadające spokojnie, nierzadko ironicznie i bez egzaltacji o „sprawach, które wszyscy znamy”. Jego najbardziej znane piosenki, to oprócz Mojej litanii: Modlitwa o spokój, O świetlistych oczach Żony, Jak trawa, Jeszcze wszystko może się zdarzyć, Tutaj wódka jest Bogiem, a także pięć ballad o niezapomnianych Piwniczanach – Janinie Garyckiej, Piotrze Skrzyneckim i Wiesławie Dymnym. Są to: Dla Janiny, Blagier, Jezioro rtęci, Pytania o zmierzchu i Noc cytatów. Ważne są także te najnowsze, trafnie opisujące dzisiejszą rzeczywistość, jak chociażby przewrotna Wieża paradoksów, czy też wstrząsający swoją wymową Hymn zagubionych.

Leszek Wójtowicz jest laureatem licznych nagród. Za utwór Moja litania, symbol nadziei na demokratyzację życia w Polsce, otrzymał III nagrodę na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1981 r^[2].